Ετοιμα γυναικεία ενδύματα στου Ζωγράφου

Να 'μαι και 'γω!
Χαθήκαμε τελείως,τα πράγματα όσο πάνε και χειροτερεύουν και το μόνο που μας μένει είναι η υγειά μας.
Ελα όμως που χρειάζονται και τα προς  το ζειν!

Για κάθε νοικοκυρά και όχι μόνο

Χρόνο δεν έχω ούτε για να κοιμηθώ που λέει ο λόγος αλλά οσάκις ανακαλύπτω κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον στο διαδίκτυο θα ήταν "εγωιστικό" να το κρατήσω μόνο για μένα!

Βρήκα τυχαία το blog Νοικοκυροκόριτσο και ειλικρινά όσα κι αν γνωρίζουμε εμείς οι γυναίκες-νοικοκυρές πάντα κάτι θα μας ξεφεύγει.Σ' αυτή τη σελίδα θα βρείτε πάρα πολλά μικρά και μεγάλα μυστικά που μπορούν να κάνουν τη ζωή μας πιο απλή και καλύτερη.

Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα.Καλή ανάγνωση!

Να είστε όλοι και όλες καλά!

Τρίποντο στην ψυχική υγεία από το Κέντρο Ημέρας της Π.Ε.Ψ.Α.Ε.Ε.

Σήμερα το απόγευμα στις 7:00 μμ στο ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ του Σταθμού Λαρίσης (Σάμου και Ηπείρου στην Αθήνα) διεξάγεται ένας ξεχωριστός αγώνας μπάσκετ.

Ενας φιλικός αγώνας μεταξύ ληπτών υπηρεσιών ψυχικής υγείας και μιας παρέας βετεράνων αθλητών τοπικών σωματείων με σκοπό τον αποστιγματισμό Ατόμων με ψυχοκοινωνικές δυσκολίες,την ευαισθητοποίηση της τοπικής κοινότητας και την αποφυγή της βίας και της εγκληματικότητας στην περιοχή.
Αξίζει να είμαστε εκεί.
Την εκδήλωση διοργανώνει το Κέντρο Ημέρας της Π.Ε.Ψ.Α.Ε.Ε.

από http://zeidoron.blogspot.com

Το ποτάμι ξεχείλισε !!

Και εκεί που όλα έμοιαζαν να λιμνάζουν σε βούρκο στάσιμο...
Που έμοιαζαν με κινούμενη λάσπη, που ρουφούσε κάθε προσπάθεια να ανασηκωθείς, να σαλέψεις, να σταθείς όρθιος, να τρέξεις αν χρειαστεί ή να παλέψεις...
Με λάσπη που απειλούσε να εξαφανίσει την ίδια σου την ύπαρξη κάτω από το γλιστερό της όγκο ...
Εκεί που νόμιζες ότι η ακινησία πια είναι η φυσική σου στάση και ο αγώνας έμοιαζε αλήθεια μόνο στα βραδυνά όνειρά σου...
Ξάφνου να κάτι άρχισε να κινείται...
Εκεί έξω στις πλατείες της μικρής και πολύπαθης χώρας σου...
Λαός ναρκωμένος, λαός μουδιασμένος, απορημένος, σχεδόν σαν αγουροξυπνημένος από τη νάρκη που χρόνια τώρα τον είχαν ρίξει οι "εθνοσωτήρες" του, ξεχύθηκε και απλώθηκε σαν ένα "φραγμένο" ποτάμι που βρήκε επιτέλους το κανάλι διαφυγής του...
Άνδρες, γυναίκες, παιδιά, γέροι και νέοι, εργαζόμενοι και άνεργοι, βιοπαλαιστές του μόχθου και της επιβίωσης, ένοιωσαν επιτέλους την ανάγκη να απλώσουν τα χέρια, να ενωθούν σε μια αγκαλιά και να αυτοκαθαρθούν από την "πολιτικάντικη" ακαθαρσία και μπόχα που χρόνια τώρα τους έπνιγε...
Ένοιωσαν τη νομοτέλεια της αντίδρασης στη δολοφονική δράση εκείνων που μέχρι τώρα στο όνομα του λαού αυτού και της κυριαρχίας του, άδραξαν την ευκαιρία να βουτήξουν μέχρι το λαιμό στην αρπαχτή και στην κλεψιά, ποντάροντας στην ξεπουλημένη αριστεροσύνη τους και στο χλιδάτο σοσιαλισμό τους...
Εκείνων που έγιναν η αιτία όλοι μαζί κι ο καθένας χώρια της μιζέριας σου, τζογάροντας την τύχη σου και την τύχη των παιδιών σου, στα χρηματιστήρια των διεθνών μεγαλοτοκογλύφων... και τσεπώνοντας αδιάντροπα για πάρτη τους ακόμη και το γάλα των παιδιών ή τα φάρμακα των συνταξιούχων απόμαχων της ζωής...
Λεφτά υπάρχουν είπαν... και εννοούσαν ότι υπάρχουν μόνον γι' αυτούς που κανένα προνόμιό τους δεν έκοψαν, καμία ασυλία τους δεν κατάργησαν, κανένα κλέφτη δεν τιμώρησαν και κανένα κλεμμένο δεν έφεραν πίσω!!
Τώρα λένε λεφτά δεν υπάρχουν... ούτε κλέφτες υπάρχουν... ούτε καν κακοί διαχειριστές του δημόσιου πλούτου!!
Κανείς δεν λογοδοτεί!!
Αντίθετα οι ίδιοι αυτοί που θα έπρεπε να λογοδοτήσουν, σήμερα, συσκέπτονται και συνεδριάζουν, όλοι μαζί αντάμα πάλι, για τη δική σου τύχη... για τη δική σου σωτηρία.. για το δικό σου καλό...
Κι εσύ απορημένος και εντελώς αηδιασμένος, άνεργος, ή υποψήφιος άνεργος, ή εργαζόμενος με συνθήκες δουλείας ατέλειωτες ώρες για ελάχιστα ευρώ, κλεμμένος και αδικημένος, με μέλλον αβέβαιο και γηρατειά που τρομάζουν, χωρίς καμιά ασφάλεια γιατί έκλεψαν ακόμη και όσα χρόνια τώρα σε ανάγκαζαν να εναποθέτεις στα "ανασφαλιστικά" τους ταμεία με την ελπίδα μιας ελάχιστης εξασφάλισης στη δύση της ζωής σου...
Δεν έχεις άλλη διέξοδο, εξαντλήθηκαν οι αντοχές και οι ανοχές σου σε μια χώρα υποταγμένη, σε μια χώρα που οι κλέφτες και οι διεφθαρμένοι διαφεντεύουν την τύχη της, διδάσκουν ηθική και απαιτούν υποταγή, σε μια χώρα που η ανομία και η αδικία ντύθηκαν τη μάσκα της δικής τους δικαιοσύνης ... δεν έχεις πολλές επιλογές...
Το ποτάμι πρέπει να βρει το κανάλι διαφυγής του, πριν μας πνίξει όλους στα "οργισμένα" νερά του!!!
από Ζητείται ελπίδα...

"Οταν αγαπάς είναι για πάντα"!το νέο βιβλίο της Μαρίας Τζιρίτα

"Όταν αγαπάς είναι για πάντα"!...
το να το λέμε εμείς,με την όποια εμπειρία μας,πιθανόν να μην έχει καμιά σημασία,όταν όμως το υπογράφει η Μαρία Τζιρίτα τότε είναι εγγύηση.
Ηδη το καινούργιο βιβλίο της αγαπημένης μας συγγραφέα αλλά και blogger Μαρίας Τζιρίτα βρίσκεται στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και σας περιμένει να το επιλέξετε.
Η συγγραφέας πάει να δημιουργήσει παράδοση αφού τα τέσσερα τελευταία χρόνια στις ζεστές Αλκυονίδες μέρες του Φλεβάρη φέρνει στον κόσμο κι από ένα πνευματικό της παιδί.
Ξεκίνησε τη συγγραφική της δραστηριότητα με το "Παιδί της αγάπης" το 2008,συνέχισε με το "Μάτια μου" και πέρσι με το "Αν δεν υπήρχε αύριο".Ολα από τις εκδόσεις Ψυχογιός,όπως και το φετινό και τα οποία αγκαλιάστηκαν από το αναγνωστικό κοινό!
Και στα τρία πρώτα βιβλία της η συγγραφέας μας παρουσίασε με μυθιστορηματικό τρόπο πραγματικές ιστορίες αγάπης από το παρελθόν.
Στο καινούργιο της βιβλίο η αφετηρία βρίσκεται και πάλι στο παρελθόν με κεντρικό θέμα τη ζωή δυο γυναικών που απέδειξαν πως... όταν αγαπάς είναι για πάντα!
Ενα μυθιστόρημα που πραγματεύεται τη ζωή δυο κοριτσιών που προέρχονται από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις (από τη μια οι φτωχογειτονιές του Πειραιά κι από την άλλη η πλούσια Κηφισιά με ό,τι αυτό προϋποθέτει και συνεπάγεται).Η Αφροδίτη και η Νίκη γνωρίστηκαν στα δέκα τους χρόνια στο νησί της Μυτιλήνης κι έμελλε ν' αγαπηθούν και να γίνουν αχώριστες φίλες.Μια αγάπη που ξεπερνάει τον εγωισμό, τα πάθη, τις μικρότητες και είναι τόσο δυνατή ώστε να αντέχει στο χρόνο, ν' αντέχει στα λάθη...
Παράλληλα η συγγραφέας βρίσκει ευκαιρίες να μας ζωντανεύει εικόνες από τη ζωή παλαιότερων εποχών ('60-'70) με βάσανα και στερήσεις,καθώς και τις νοοτροπίες των ανθρώπων με τα ήθη και τα έθιμά τους.Και σ' αυτό το βιβλίο,όπως και στα τρία προηγούμενα,έχει ρόλο ένα νεαρό αγόρι που πάλι μεγαλώνει χωρίς τον πατέρα του!
Η παλέτα των συναισθημάτων που κατακλύζουν το βιβλίο είναι πλούσια κι ο αναγνώστης είναι αδύνατον να μείνει ασυγκίνητος.Η Μαρία Τζιρίτα έχει αποδείξει πως κατέχει τον τρόπο ν' αγγίζει τις καρδιές των αναγνωστών της "ακτινογραφώντας" τα άδυτα της ψυχής των ηρώων της,ηρωίδων εν προκειμένω.Ξέρει να φωτίζει αθέατες πλευρές της ζωής,να στέκεται με ευαισθησία στα ουσιαστικά προβλήματα των ανθρώπων,να στηλιτεύει διακριτικά προκλητικές κι επαρμένες συμπεριφορές και να κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο σε σημείο που να θέλεις να διαβάσεις 456 σελίδες μονομιάς.
Αυτό το μυθιστόρημα θα μπορούσε να είναι κι ένας ύμνος στην άδολη φιλία μεταξύ γυναικών!
Στη Μαρία ευχόμαστε από καρδιάς να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο της και σε σας αγαπητοί φίλοι καλή ανάγνωση!

http://zeidoron.blogspot.com/

Μαγικά κόλπα στο διαδίκτυο,εξαφανίζονται Blog

Οι φίλοι του ΖΕΙΔΩΡΟΝ που από χτες το πρωί εξαφανίστηκε από διαδικτυακό χάρτη μπορούν να διαβάζουν πλέον από εδώ http://zeidoron.pblogs.gr/ τις αναρτήσεις του Δημήτρη.

Το καναρινάκι της φωτογραφίας είναι σε όλους σας γνωστό τα δυο τελευταία τουλάχιστον χρόνια.Σήμα κατατεθέν του blog ΖΕΙΔΩΡΟΝστη διεύθυνση http://zeidoron.blogspot.com.Εκεί ο υποφαινόμενος,τα πραγματικά στοιχεία του οποίου φαίνονταν φαρδιά πλατιά στη μπάρα,έγραφε τις απόψεις του κι ότι άλλο τον τσίγκλαγε από την καθημερινότητα.Πάντα με σεβασμό και στους αναγνώστες αλλά και στο θέμα που πραγματευόταν.Αρκετές φορές σ' αυτό το διάστημα το μπλογκ κλειδώνονταν από τον πάροχο της υπηρεσίας google και με την επαλήθευση του κωδικού επανέρχονταν.Τον Ιούνιο μάλιστα είχαν ζητήσει και το κινητό μου τηλέφωνο και τους το έδωσα γιατί δεν είχα κάτι να κρύψω.

Ξαφνικά σήμερα το πρωί το μπλογκ εξαφανίστηκε με μαγικό τρόπο,ενώ ο λογαριασμός μου ήταν απλά κλειδωμένος και με επαλήθευση πάλι του κωδικού άνοιξε.Δουλεύει κανονικά το mail μου,μπορώ να κάνω αναρτήσεις στους Ενωμένους Μπλόγκερ,που είμαι μέλος,μπορώ ν' αφήσω σχόλια σε άλλα μπλογκς αλλά το ΖΕΙΔΩΡΟΝ είναι εξαφανισμένο.Στην αναζήτηση γράφει ότι :

Το ιστολόγιο που αναζητούσατε δεν βρέθηκε. Αν είστε ο κάτοχος αυτού του ιστολογίου,συνδεθείτε.

Πατώντας στο συνδεθείτε με συνδέει με τους Ενωμένους Μπλόγκερς,το ΖΕΙΔΩΡΟΝ άφαντο.Επικοινώνησα με αρκετούς φίλους και τους ευχαριστώ για το ενδιαφέρον τους αλλά λύση δεν βρέθηκε.Βρήκα μια φόρμα επικοινωνίας με τη Νομική υπηρεσία της google,όπου έγραψα ποιος είμαι και τους ζήτησα να επαναφέρουν το μπλογκ μου διότι δεν παραβίασα κανέναν από τους όρους τους ενώ αντίθετα η εξαφάνισή του καταργεί το δικό μου δικαίωμα έκφρασης.

Πιθανόν να μην είναι δάκτυλος της google αλλά ημετέρων δυνάμεων αφού η προτελευταία ανάρτηση ρωτούσε:Ποιοι ρίχνουν νερό στο μύλο της "τρομοκρατίας"; και η τελευταία δημοσιεύεται από κάτω.Ελπίζω να επανέλθει η ιστοσελίδα και να τα λέμε όπως και πριν.Διαφορετικά θα συνεχίσουμε από εδώ http://zeidoron.pblogs.gr/,μέσω Pathfinder κι έχει ο Θεός!

Μέσα απ' αυτή την πορεία στο διαδίκτυο γνώρισα πάρα πολλούς ανθρώπους,κάποιους μάλιστα κι από κοντά και είμαι ιδιαίτερα ευτυχής γι' αυτό.Να είστε καλά σας ευχαριστώ όλους και δεν θα χαθούμε.

Υ.Γ.:Μόλις τώρα ενημερώθηκα πως το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με το http://adena-gr.blogspot.com/ και με το http://dimithliop.blogspot.com/

Ωρα 21:00 έκλεισε και το www.ellinikiafipnisis.blogspot.com

Από το Βαν Φλιτ στο Ντομινίκ Στρος Καν

«Στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας» αναφώνησε ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος το 1945 ως πρωθυπουργός της χώρας υποδεχόμενος τον Αμερικανό Στρατηγό Βαν Φλιτ (τον έχουμε κάνει κι άγαλμα στην Καστοριά),κατά την άφιξη του τελευταίου στο αεροδρόμιο των Αθηνών προκειμένου να αναλάβει την αρχηγία του Ελληνικού Στρατού στον εμφύλιο πόλεμο.
«Ανήκομεν εις τη Δύσιν»,η πασίγνωστη αυτή ρήση ελέχθη από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή άμα τη επιστροφή του από το Παρίσι το 1974 για να εμπεδώσουμε το ποιοι είμαστε και που βαδίζουμε.
«Ευχαριστούμε τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής» είπε με δέος ο Κώστας Σημίτης το 1996 μετά την κρίση των Ιμίων,όπου έχασαν τη ζωή τους τρεις Ελληνες αεροπόροι.
Μια ζωή υποτελείς στο κεφάλαιο,στους Αμερικανούς,στις Ξένες δυνάμεις,ανεξαρτήτως του κόμματος που βρίσκονταν στην εξουσία.
Και φτάσαμε στο σήμερα,στην Ελλάδα του 2010,στην Κυριαρχία του ΔΝΤ,που ούτε τα προσχήματα δεν κρατάμε πια.Δεν υπάρχει στην ουσία Ελληνική Κυβέρνηση και Πρωθυπουργός(τοποτηρητής είναι ο Γεώργιος Παπανδρέου ο Β') αλλά ούτε και αντιπολίτευση.
Ο νέος διοικητής της χώρας,ο επικεφαλής του ΔΝΤ,ο Ντομινίκ Στρος-Καν,ήρθε,είδε τους υπηκόους του,έδωσε τις "ιατρικές" του συμβουλές,έκανε την προκλητικά ειρωνική πάραστασή του ενώπιον των μελών του Ελληνικού κοινοβουλίου και δήλωσε με θράσος:"Εάν ήμουν Έλληνας θα ήμουν κι εγώ στις διαδηλώσεις"!!!
Ζήτησε νέα μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού, του συνταξιοδοτικού και ανάπτυξη της ανταγωνιστικότητας. Παράλληλα, ζήτησε να υπάρξει άνοιγμα σε υπηρεσίες, ελεύθερους επαγγελματίες και άρση των εμποδίων για παροχή υπηρεσιών.
Οι σύντροφοι απουσίαζαν εις ένδειξη διαμαρτυρίας (να μη τον νομιμοποιήσουν λέει) κι έτσι αποφάσισαν η Βάσω Παπανδρέου κι ο Μίμης Ανδρουλάκης για την τιμή των όπλων να γίνουν αντάρτες στα γεράματά τους και εκ του ασφαλούς αφού όλα είναι ψηφισμένα στο μνημόνιο που κανένας τους δεν φρόντισε να διαβάσει.
Γυρίσαμε αιώνες πίσω,στον καιρό της αποικιοκρατίας!
Για ποια Εθνική κυριαρχία μιλάμε,για ποια Ελλάδα,για ποιο Κράτος όταν ο αποικιοκράτης μιλάει στους εμβρόντητους ιθαγενείς βουλευτές,στην αγγλική γλώσσα,για το τι θα κάνουν και πως θα το κάνουν στη χώρα τους και χωρίς να είναι σίγουρο το αποτέλεσμα.

http://zeidoron.blogspot.com/2010/12/blog-post_7777.html

Ενα παλατάκι φτιάχτηκε στα Μάρμαρα της Πάρου

Κι όμως το παλατάκι που βλέπετε είναι το ανακαινισμένο γήπεδο του Αστέρα Μαρμάρων στην Πάρο!