ΜΑΡΙΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ

Οπως έχω ξαναγράψει πριν μια εβδομάδα με την παρότρυνση της Μαρίας Τζιρίτα ξεκινήσαμε δίαιτα,για την ακρίβεια σωστή διατροφή για την απώλεια βάρους.

Επειδή αυτός ο αγώνας έχει πολλά σκαμπανεβάσματα πρέπει να εμπεδώσουμε κάποια πράγματα,τα οποία εξηγεί τόσα όμορφα σε σημερινή της ανάρτηση η Μαρία.

Εγώ απλά τα αντιγράφω από το περί δίαιτας ο λόγος.

                                   Το άγχος στο αδυνάτισμα

Το άγχος στο αδυνάτισμα

Δε θα μιλήσουμε για το άγχος γενικότερα, αλλά το πώς αυτό επηρεάζει το σωματικό μας βάρος. Γνωρίζω αρκετούς ανθρώπους που το άγχος τους κόβει την όρεξη, τους κρατάει συνεχώς "στην τσίτα" και κατά συνέπεια τους κρατάει και αδύνατους.
Εγώ δυστυχώς ανήκω στην άλλη κατηγορία. Όταν είχα άγχος ή στεναχώρια ή βίωνα οποιοδήποτε αρνητικό συναίσθημα, το έριχνα στο φαγητό. Γινόταν το διέξοδό μου, η παρηγοριά μου. Το κενό που ένιωθα στην ψυχή μου προσπαθούσα να το γεμίσω γεμίζοντας το στομάχι μου. Και τη συνέχεια την φαντάζεστε βέβαια. Αφού είχα πάρει κιλά, άρχιζα να αγχώνομαι και να στεναχωριέμαι και γι αυτόν τον λόγο κι έτσι είχα δυό στεναχώριες ν'αντιμετωπίσω!... Κάτι σας θυμίζει; Join the club!
Όπως αντιλαμβάνεστε, αυτή η αλυσίδα έπρεπε να σπάσει. Βρήκα άλλα διέξοδα για το στρες και τις στενάχωρες καταστάσεις και τώρα το μόνο που μου έμεινε είναι να ξεφορτωθώ και τα κιλά!
Ας πάμε τώρα στην περίπτωση που έχουμε αρχίσει το πρόγραμμα της δίαιτάς μας, όπως εμείς καλή ώρα κι αρχίζει να μας καταλαμβάνει άλλου είδους άγχος: Θα τα καταφέρω; Γιατί δε χάνω γρήγορα; Θα προλάβω μέχρι το καλοκαίρι; Αυτό το άγχος δεν το θέλουμε καθόλου, θα εμποδίσει την πρόοδό μας και το μόνο που θα μας κάνει είναι να θέλουμε να φάμε περισσότερο!
Τι κάνουμε λοιπόν; Χαλαρώνουμε. Ακολουθούμε το πρόγραμμά μας και δεν αφήνουμε τίποτα να μας στεναχωρεί. Τι κι αν μια φορά παρασυρθούμε και φάμε κάτι παραπάνω, ή κάτι απαγορευμένο; Δε σκάμε καθόλου. Έχουμε συνεχώς στο μυαλό μας τη σκέψη πως τώρα είμαστε πολύ καλύτερα από πριν. Πρώτα δεν κάναμε τίποτα για την εμφάνισή μας, τώρα κάνουμε, έχουμε πρόγραμμα, έχουμε στόχο. Δεν κάνουμε αγώνα δρόμου, δεν έχουμε προθεσμία λήξεως, αλλάζουμε τη διατροφή μας κι αλλάζουμε τη ζωή μας. Σιγά σιγά.
Σκεφτείτε πόσα χρόνια μας πήρε να βάλουμε τα παραπανίσια κιλά. Το δίκαιο θα ήταν να κάνουμε άλλα τόσα χρόνια να τα χάσουμε! Είμαστε πολύ τυχεροί όμως, γιατί θα τα χάσουμε πολύ πιο γρήγορα, σε μερικούς μόνο μήνες, οπότε γιατί να στεναχωριόμαστε;
Έπειτα, έρχεται εκείνη η μέρα, που ενώ έχουμε χάσει μερικά κιλά κι έχουμε χαρεί αρχικά, κοιταζόμαστε στον καθρέφτη και σκεφτόμαστε "χάλια είμαι, τι κατάφερα τόσο καιρό, αφού ακόμα χοντρή είμαι!". Και πάμε στην κουζίνα και τρώμε ό,τι δεν έχουμε φάει τόσο καιρό από τα νεύρα μας!...
Εδώ θέλει προσοχή. Κάθε φορά που θα σας πιάνουν τέτοιες κρίσεις, θα θυμάστε πως είσασταν ΠΡΙΝ χάσετε αυτά τα λίγα κιλά και δε θα θέλετε να ξαναγυρίσετε εκεί. Γι αυτό εφαρμόζουμε την απλή μέθοδο του να σκεφτόμαστε και να λέμε πόσα κιλά χάσαμε κι όχι πόσα πρέπει να χάσουμε ακόμα. Θετική σκέψη λοιπόν κι η μπόρα θα περάσει!
Το ίδιο να εφαρμόζετε κάθε φορά που κάτι θα σας αγχώνει ή θα σας στεναχωρεί. Το αφεντικό σας, ο άντρας σας, τα παιδιά σας, οποιοσδήποτε. Μην εκδικείστε τον εαυτό σας με το να του προσθέτετε βάρος, επειδή κάποιος άλλος σας σύγχυσε. Το μόνο που θα καταφέρετε είναι να νιώσετε ενοχές επειδή προδώσατε το στόχο σας και τον ίδιο σας τον εαυτό. Μην αφήσετε τίποτα να σας αποπροσανατολίσει, να σας εμποδίσει από το να πετύχετε το στόχο σας, να σας γκρεμίσει τ'όνειρό σας. Με λίγα λόγια φίλες και φίλοι μου, εμείς θ'αδυνατίσουμε, ο κόσμος να χαλάσει!
Υπάρχει κάτι άλλο που σας αγχώνει; Κάτι που να σας στεναχωρεί και να σας εμποδίζει να μπείτε σε πρόγραμμα; Πείτε το και θα βρούμε τη λύση. Αν δε θέλετε να το κάνετε επώνυμα, γράψτε το ανώνυμα σε σχόλιο ή στείλτε μου μέιλ στο mtzirita@hotmail.com. Και να θυμάστε: δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ που να μη μπορούμε να κάνουμε. Όλα στο μυαλό μας είναι...